Shin Gi Tai Kempo is een complete en precieze herstructurering evolutie uit het Shin Gi Kempo gerealiseerd door Sijo Daniel Hayen. 

Het doel van deze kunst is de creatie van een logische stijl die door iedereen kan beoefend worden zonder zich te bekommeren van de karakteristieken van de beoefenaar zoals grootte, gewicht, ouderdom, enz.

In ons systeem, is het principaal concept het werken op de krachtlijnen van de tegenstander (hoogte, breedte, diepte).

Het doel is het fysisch en mentaal storen van de tegenstander, om hem uit balans te brengen en beletten om terug te slaan. Zodat door een opéénvolging van stoten en trappen jou tegenstander geneutraliseerd wordt.

De kenmerken van dit zelfverdediging systeem is de snelheid waarmee de specifieke technieken uitgevoerd worden, de opéénvolging van bewegingen gebeuren in een logische opvolging .

Deze kunst is gebaseerd op de drie elementen: Shin(Geest), Gi (Techniek) en Tai (Lichaam).

Is er een verschil tussen Kempo en Kenpo?

Nee.

De Kanji (拳法) kan woordelijk vertaald worden als zijnde als kempo en kenpo. Het eerste symbool “Ken” betekent Vuist en de tweede “po” betekent wet. Tevens, een van de meest populaire methodes van vertaling is het Hepburn systeem, die de creatie van het romaji toelaat daardoor wordt “ken” een “kem” wanneerhij de toon “h” aanhaalt, door deze aspiratie verander deze in de “p” toon. Van slag wordt “Kenho” als Kempo uitgesproken. In het kort wanneer een N voor een P komt is de uitspraak “Kempo”. Het is het boek “What is Self – Defense? Kenpo Jiujitsu” van James Mitose, gepubliceerd in 1953. In dit boek, ligt een drukfout aan de basis van het “n” in plaats van de “m” gebruik, het welke de geboorte lag van het afwijkend gedrag van Kenpo. In Nederland sis het correct beide te gebruiken, alhoewel beide een beetje stijl gebonden zijn. De term bleef door de leerlingen gebruikt worden, en wanneer William Chow en Ed Parker hun scholen opgericht hebben, hebben ze de naam kenpo in hun dénominaties gebruikt.

Zelfs indien de 2 vormen aangenomen worden, zal de japanner nooit de Kana en uitspraak van het woord veranderen. Een klank “n” voor een “p” “b” of “h/f” zal altijd als en “m” uitgesproken worden. Het betreft een natuurlijke verandering dewelke we ook in woorden als “thin” vs “think” in het Engels terugvindt. Wanneer we het oraal uitspreekt horen wij geen verschil.

拳 Ken = vust     法 po = méthode of wet